uitviel

Uitviel is in standaard Nederlands geen separate lemma, maar meestal gezien als een vormgeving die voortkomt uit het werkwoord uitvallen. De standaard verleden tijd van uitvallen is namelijk viel uit (twee woorden) en het voltooid deelwoord is uitgevallen. Het werkwoord uitvallen kent meerdere betekenissen: het ophouden te functioneren (bijvoorbeeld bij stroom, apparatuur of een dienst), het wegvallen of mislopen van iets als plan of mogelijkheid, en het fysiek uitvallen of eruit vallen van iets uit het lichaam (bij tanden of haar).

In gebruik kan uitvallen verwijzen naar verschillende soorten storingen of mislukkingen. Voorbeelden: De stroom viel uit tijdens de storm. De verbinding viel uit door een technischer storing. De uitzending viel uit vanwege technische problemen. Een tand kan uitvallen bij een ongeval of leeftijd. Daarnaast kan uitvallen ook figuurlijk worden gebruikt om te zeggen dat een plan of afspraak niet doorgaat of faalt.

Historisch of informeler kan men in sommige teksten tegenkomen dat men uitvallen als één woord schrijft, zoals uitviel, maar dit is geen gangbare standaard. In formele en correct taalkundige context verdient de combinatie viel uit de voorkeur. Afgeleide zelfstandige naamwoorden zijn onder meer uitval (storingen of falen) en stroomuitval, waarbij uitval als kernbegrip veelal naar een defect of uitval van functioneren verwijst.

Zie ook: uitval, uitgevallen, uitvallen, stroomuitval.