uitleessnelheden

Uitleessnelheden zijn de mate waarin een systeem gegevens uit een bron uitleest. De term wordt gebruikt in uiteenlopende vakgebieden zoals beeldsensoren, videoregistratie, medische beeldvorming en dataopslag. In algemene zin geeft de uitleessnelheid aan hoe snel informatie beschikbaar komt voor verwerking of weergave. Hogere uitleessnelheden maken snellere beelden en lagere latentie mogelijk, maar kunnen ook leiden tot hoger energieverbruik en meer elektronische ruis of warmteontwikkeling.

In praktijksituaties worden uitleessnelheden vaak uitgedrukt in verschillende eenheden, afhankelijk van de context: bits per seconde (bps) of bytes per seconde (B/s) voor dataoverdracht; en in beeld- of videosystemen vaak als frames per seconde (fps) of als pixels per seconde. Bij sensoren zoals camerasensoren of wetenschappelijke detectors wordt de snelheid soms uitgedrukt als het aantal pixels per seconde of als de bandbreedte van de readout-keten. In medische apparatuur en diagnostische systemen speelt uitleessnelheid een cruciale rol bij real-time beeldvorming en workflows.

Factoren die uitleessnelheden bepalen zijn onder meer de architectuur van de sensor, de snelheid van de uitleescircuit, de gebruikte analoge-naar-digitale converter (ADC), ruis en warmteontwikkeling. Technische keuzes op deze gebieden zoeken balans tussen snelheid, beeldkwaliteit, energieverbruik en kosten.

Zie ook: leesnelheid, datasnelheid, bandbreedte, latency.