uitgraven

Uitgraven is het verwijderen van aarde of ander materiaal uit de ondergrond om ruimte te maken, een oppervlakte bloot te leggen of een object of structuur te bereiken. Het werkwoord is afgeleid van uit- (naar buiten) en graven (diep delven) en kan zowel actief als passief worden gebruikt (het gebied wordt uitgegraven).

Toepassingsgebieden: In de bouw en civiele techniek wordt uitgraven toegepast voor funderingen, kelderwanden en sleuven voor leidingen en riolering. In waterbeheer wordt grond uitgegraven voor sloten en kanalen. In de mijnbouw en grondstoffenwinning ontstaat ruimte doordat afzettingen worden uitgegraven. In de archeologie wordt uitgraven gebruikt om vindplaatsen bloot te leggen en de stratigrafie vast te leggen.

Uitvoeringswijze en veiligheidsaspecten: Uitgraven gebeurt handmatig met schep of mechanisch met graafmachines en rupskranen. Belangrijke aandachtspunten zijn stabiliteit van omliggende structuren, drainage en milieu- en arbeidsveiligheid, vooral bij verontreinigde grond of nabij waterlopen. Na afloop vindt indien nodig terugvulling plaats en de arbeidsruimte wordt weer in de oorspronkelijke toestand hersteld.

Archeologie: Bij archeologisch uitgraven gaat het om zorgvuldige blootlegging van vondsten en hun context. Werkprocessen worden nauwkeurig gedocumenteerd met tekeningen en notities; vondsten worden geconserveerd of opgeslagen en de opgraving gebeurt vaak in fases onder toezicht van erfgoeddiensten.