uitgangspolarisatie
Uitgangspolarisatie verwijst naar de polarisatietoestand van het elektromagnetische veld aan de uitgang van een lichtbron, antennesysteem of ander apparaat. Het beschrijft hoe de elektrische en magnetische veldcomponenten zich tot elkaar verhouden in amplitude en fase op het moment dat het signaal het apparaat verlaat. De uitgangspolarisatie is cruciaal voor de efficiëntie van signaaloverdracht en voor de compatibiliteit met de ontvangende kant of met een transportmedium.
In optische systemen kan de uitgangspolarisatie lineair, circulair of elliptisch zijn. Lineaire polarisatie heeft een vaste
In RF- en telecommunicatie wordt vaak polarisatie gekozen die overeenkomt met de ontvangstantenne, bijvoorbeeld horizontale of
Metingen gebeuren met polarimeters of door het gebruik van polarisatoren en antenne-analysers. Ook polarisatiebehoud en polarisatiezuiverheid
Beheer en controle: vele systemen bevatten polarisatiecontrollers of polarization-maintaining vezels om een gewenste uitgangspolarisatie te bereiken