trilobieten

Trilobieten zijn een uitgestorven groep mariene geleedpotigen uit de klasse Trilobita. Ze verschenen in het vroege Cambrium en leefden van circa 521 tot 252 miljoen jaar geleden. In deze periode waren ze wereldwijd wijdverspreid en vormden ze een van de meest voorkomende faunagroepen in de Paleozoïsche zeeën. Door hun grote diversiteit zijn trilobieten belangrijke fossiele gidsen en vormen ze een essentieel hulpmiddel in de biostratigrafie.

Lichaam en morfologie: het typische trilobietlichaam bestaat uit een kopstuk (cephalon), een thorax met meerdere segmenten en een staartstuk (pygidium). Het lichaam loopt langs drie longitudinale lobes: een centrale axiale lobus en twee zijlobben (pleurale lobes). Het exoskelet bestond vaak uit calciumcarbonaat en werd bij elke vervelling vernieuwd, waardoor vele fossielen bewaard zijn gebleven.

Leefwijze en habitat: trilobieten woonden vooral op of nabij de zeebodem en vertoonden een grote variatie aan levenswijzen, van detritivoren tot predatoren. De meeste soorten hadden ogen, vaak samengestelde ogen, terwijl sommige soorten blind waren. Ze kwamen voor in uiteenlopende mariene omgevingen, van ondiepe tot relatief diepe wateren.

Verspreiding en betekenis: fossielen van trilobieten komen wereldwijd voor en dienen als belangrijke indexfossielen voor het Paleozoïcum, met name in de Cambrium- en Ordoviciumfaunas. Hun morfologische variatie en patronen in vervelling leveren inzichten op in evolutie en paleo-omstandigheden. De trilobieten stierven uit aan het einde van het Permisch tijdperk, bij de Perm-Trias-uitsterving, circa 252 miljoen jaar geleden.