transplantatiestrategieën

Transplantatiestrategieën verwijzen naar het geheel van beleid, processen en praktijken die gericht zijn op het beheren van de toewijzing van organen en het verbeteren van de langetermijnresultaten na transplantatie. Ze omvatten zowel de planning en uitvoering van toewijzingssystemen als de ontwikkeling van klinische en logistieke maatregelen rondom donor- en recipientenzorg.

Belangrijke elementen van transplantatiestrategieën zijn onder meer toewijzingspolities op nationaal en regional niveau, matching criteria zoals ABO-compatibiliteit en HLA-compatibiliteit, en crossmatch-testen. Daarnaast spelen factoren zoals medische urgentie, verwachte overleving en kans op graft-succes een rol bij prioritering. Ook wordt gekeken naar het verminderen van ongelijkheid in toegang tot transplantaties en naar de efficiëntie van de toewijzing.

Strategieën rondom levende donoren zijn onder meer paired donor exchanges, altruïstische donatie en donor cascades die meerdere transplantaties mogelijk maken. Bij incompatibiliteit kunnen desensitisatie-procedures worden ingezet om compatibiliteit tussen donor en ontvanger te vergroten. Desensitisatie, desgewenst in combinatie met partiale matching, is een van de opties om transplantatie mogelijk te maken ondanks immunologische barrières.

Verhoogde donorbeschikbaarheid wordt nagestreefd via gebruik van marginale of extended criteria donors, verbeterde orgaankanalisering en geavanceerde bewarings- en behoudtechnieken zoals machine perfusie en ex-vivo behoud. Deze strategieën proberen de kwaliteit, beschikbaarheid en logistiek van organen te verbeteren, met aandacht voor veiligheid en kosten.

Uitdagingen omvatten chronische schaarste van organen, geografische disparities en ethische vraagstukken omtrent eerlijke toegang. Beoordeling van uitkomsten gebeurt met metrics zoals graft- en patiëntoverleving, wachttijd en organ discard rates. See also: orgaantransplantatie, toewijzing, paired exchange.