tintenrangschikking

Tintenrangschikking is het proces van het ordenen van tinten of kleurtinten volgens een bepaald criterium, meestal op basis van helderheid of perceptuele afstand. Het doel is een consistente toonreeks te creëren die varieert van licht naar donker of van verzacht naar verzadigd, zodat onderscheidende tinten gemakkelijk te herkennen en te gebruiken zijn in ontwerp, productie en analyse.

In de praktijk wordt tintenrangschikking toegepast in graphics, drukwerk, beeldbewerking en data‑visualisatie. Een veelgebruikte aanpak is ordening volgens een lichtheidsmaat uit een kleurmodel zoals CIELAB (L*) of volgens relatieve luminantie in RGB/YCbCr. Door tinten op deze manier te rangschikken ontstaat een ramp of stappenreeks die bijvoorbeeld kan dienen als grijstank of als oplopende reeks kleurtinten voor shading en shading‑onderzoek.

Methoden voor het bepalen van de rangschikking omvatten: berekenen van de luminantie of L* waarde van elke tint, sorteren op deze waarde, en vervolgens evalueren of de perceptuele verschillen tussen aangrenzende tinten voldoende differeren. Bij beperkte palettes of drukwerk kan men ook rekening houden met印bare tonaliteit, dekkingsgraad van inkten en de leesbaarheid bij verschillende belichting.

Een tintenrangschikking is nuttig bij tooncurves, kleurkwaliteitscontrole en bij het kiezen van een efficiënte palette voor grijstinten of kleurtants. Het is bovendien nauw verbonden met concepten als kleurruimte, grayscale, dithering en kleurbeheer. Verwante termen zijn tint, toon en kleurtoon, die allemaal betrekking hebben op de perceptuele eigenschappen van kleur en helderheid.