termijnregeling

Termijnregeling is een betalingsregeling waarbij een schuldenaar een openstaande schuld in meerdere termijnen aflost volgens een afgesproken schema. Het doel is om betaalbaarheid te vergroten en incassokosten te beperken. Termijnregelingen worden toegepast bij diverse schulden, zoals belastingschulden, boetes, consumentenkrediet en openstaande facturen bij leveranciers.

Een typische termijnregeling noemt een vast bedrag per termijn, een vaste of maximale duur, de betalingsfrequentie (meestal maandelijks), en soms rente of administratiekosten. In sommige gevallen is er een sanctie bij te late betaling of uitval van het schema; bij sommige schulden kan de regeling leiden tot opschorting of verval van het resterende saldo.

Het proces omvat meestal het indienen van een verzoek bij de schuldeiser of overheidsinstantie, vaak met bewijsmateriaal van inkomsten en uitgaven. Na beoordeling wordt een concrete termijnregeling vastgesteld. De overeenkomst legt verplichtingen en sancties vast en de uitvoering kan worden begeleid door de instantie, met mogelijk wijzigingen als het inkomen wijzigt.

Voordelen zijn onder meer betere budgettering, het voorkomen van incasso, beslag of verlies van toegang tot diensten, en het behoud van financiële stabiliteit. Nadelen kunnen bestaan uit een langere duur van de schuld en extra kosten door rente of administratie, evenals een mogelijk negatief effect op de kredietwaardigheid.

Zie ook: betalingsregeling, aflossingsplan, incasso, schuldsanering.