taberslijtage

Taberslijtage, ook wel Taber-slijtage genoemd, is een maat voor de slijtage van een materiaal als gevolg van abrashieve contact. De test maakt gebruik van de Taber Abraser en levert een indicatie van slijtvastheid, vooral voor coatings, polymeren en samengestelde materialen.

Tijdens een Taber-slijtage-test wordt een vlak monster bevestigd op een roterende tafel. Twee abrashieve wielen oefenen een gedefinieerde belasting uit terwijl het monster draait, waardoor herhaalde slijtage optreedt. Typische wielen zijn onder meer CS-10F. Na een vastgesteld aantal cycli wordt het monsters schoongemaakt en gewogen; de gewichtsdaling (in milligrammen) dient als maat voor slijtage, eventueel aangevuld met volumaverlies of verandering in oppervlakteprofiel.

Standen en toepassing: De procedure is vastgelegd in internationale normen, zoals ASTM D4060 voor coatings, en er bestaan ook ISO- en nationale varianten. De testvoorwaarden—wieltype, belasting, snelheid en aantal cycli—worden per norm gespecificeerd. De resultaten worden gebruikt om materialen met elkaar te vergelijken of om kwaliteitsbeoordeling van coatings en kunststofproducten te ondersteunen.

Toepassingsgebieden: Taberslijtage wordt toegepast op coatings, kunststoffen, textiel, leer en composietmaterialen om hun slijtvastheid te evalueren.

Beperkingen: De test simuleert slijtage onder laboratoriumomstandigheden en weerspiegelende slijtagekanalen kunnen afwijken van praktijksituaties. Resultaten kunnen beïnvloed worden door omgevingstemperatuur, vocht, oppervlaktetoleranties en het type slijpwiel. Desondanks biedt de methode een reproduceerbare maat voor relatieve slijtage tussen materialen.