systematiseringen

Systematiseringen zijn processen van het ordenen en structureren van informatie, taken of processen volgens een consistente methode, met het doel herkenning, herhaalbaarheid en efficiëntie te bevorderen.

Kenmerken van systematiseringen zijn classificatie, codificatie, documentatie en standardisatie. Het ontwikkelen van regels, normen en procedures helpt bij het opbouwen van taxonomieën, schema’s en woordlijsten, en het vastleggen van processen in beschrijvingen en standaardbedieningsinstructies.

Toepassingsgebieden omvatten archieven en bibliotheken voor snelle vindbaarheid, informatiemanagement en data governance voor consistente metadata, bedrijfsvoering voor gestandaardiseerde processen, en wetenschappelijk onderzoek voor reproduceerbaarheid.

Veelgebruikte methoden in systematiseringen zijn taxonomie- en ontologiemethoden, metadata-conventies, procesmodellering (bijv. BPMN), en kwaliteitsmanagementsystemen zoals ISO 9001.

Voordelen zijn onder meer duidelijkheid, efficiëntie en minder variatie; het vergemakkelijkt samenwerking en hergebruik. Nadelen zijn mogelijke rigiditeit, bureaucratisering en onderhoudskosten vanwege het bijhouden van frameworks en taxonomieën.