systeemschijf

Een systeemschijf is een opslagapparaat waarop het besturingssysteem en de bijbehorende boot- en systeembestanden zijn opgeslagen. Deze schijf vormt de basis voor het starten van de computer en voor de werking van software. In moderne systemen is de systeemschijf meestal een solid-state drive (SSD) vanwege de snelheid, al worden ook harde schijven (HDD) toegepast.

Op de systeemschijf bevinden zich doorgaans het besturingssysteem, de kernel en de essentiële stuurprogramma’s. Daarnaast staan de opstart- of bootbestanden centraal; bij systemen met UEFI bevat de schijf vaak een speciale EFI System Partition (ESP). Sommige installaties bewaren ook een herstel- of reservepartitie die helpt bij onderhoud of noodherstel. Linux-systemen kunnen bovendien aparte /boot- of bootpartities hebben.

Systeem- en gegevensopslag worden vaak gescheiden. Het voordeel is dat een beschadigde systeeminstallatie het verlies van persoonlijke bestanden beperkt en een herinstallatie gemakkelijker mogelijk maakt. Back-ups, schijfcontroles en beveiligingsupdates richten zich meestal op de systeemschijf. Voor prestaties en betrouwbaarheid kan het zinvol zijn om de systeemschijf te scheiden van een secundaire gegevensschijf.

Per besturingssysteem kennen we typische indelingen: Windows plaatst het OS meestal op de hoofdpartitie met een aparte herstelpartitie en een EFI-partitie; macOS gebruikt APFS op de opstartschijf; Linux verdeelt vaak een root-partitie (/) en, eventueel, een /boot- of EFI-partitie. Ongeacht het OS is regelmatig onderhoud en het maken van back-ups van de systeemschijf aan te raden om verlies te voorkomen.

---