stroombaarheid

Stroombaarheid is het vermogen van een materiaal om elektrische stroom te geleiden. Het wordt uitgedrukt als elektrische geleidbaarheid σ (sigma) in siemens per meter (S/m). De bijbehorende maat voor weerstand is resistiviteit ρ (ohm-meter), waarbij σ = 1/ρ. Stroombaarheid is afhankelijk van factoren zoals temperatuur, kristalstructuur, onzuiverheden en de fase van het materiaal.

In metalen is stroombaarheid hoog dankzij vrije elektronen; in isolatoren is die zeer laag. Halfgeleiders en elektrolyten vertonen tussenliggende waarden en kunnen sterk veranderen met temperatuur, dopants of ionenconcentratie. Bij vloeistoffen bepaalt de migratie van ionen de geleidbaarheid.

Meting en beschrijving gebeuren op verschillende manieren. Voor vaste stoffen kan geleidbaarheid worden gemeten met een vierpuntopstelling of impedantie-spectroscopie. Voor vloeistoffen gebruikt men een conductiviteitsmeter en een kalibratiecel; vaak wordt ook molariteit geleidbaarheid aangeeft, afhankelijk van concentratie en mobiliteit.

Factoren die stroombaarheid beïnvloeden zijn temperatuur, druk (voor gassen), kristaldefecten en porositeit. Toepassingen omvatten elektrische bekabeling en elektronica, batterijen en elektrochemische systemen, sensoren en vele materialen waar de efficiëntie van elektrische overdracht afhangt van de stroombaarheid.