signaalduur

Signaalduur is de tijdsduur waarin een signaal als actief of aanwezig wordt beschouwd. In het algemeen gaat het om het interval vanaf het moment waarop het signaal een afgesproken drempelniveau overschrijdt tot het moment waarop het signaal dit niveau weer verlaat. Het begrip geldt voor zowel continue-tijd- als discrete-tijds-signalen en komt vooral uit bij pulsen of tijdvensters in periodieke golven. Bij een pulssignaal is de signaalduur de duur van de puls (ton); bij een periodieke golf kan de signaalduur verwijzen naar de tijd waarin de uitgang hoog is, terwijl de duty cycle de verhouding is tussen signaalduur en de periode.

Meetmethoden voor signaalduur hangen af van het toepassingsgebied. Een veelgebruikte aanpak is het bepalen van de start- en eindtijden bij drempeloverschrijding, waarbij ruis en randschakelingen in overweging nemen. In digitale systemen komt signaalduur overeen met het aantal verzamelde monsters dat boven de drempel ligt vermenigvuldigd met de samplingstijd. Meetinstrumenten zoals een oscilloscoop of een logische analyzer worden vaak ingezet om de duur rechtstreeks in de tijdsfiguur af te lezen.

Relaties en implicaties: kortdurende signaalduur vereist doorgaans een bredere bandbreedte vanwege het time–bandwidth product, terwijl langere signaalduur een smallere bandbreedte impliceert. In digitale communicatie bepaalt de signaalduur samen met de symbolen of bits per seconde en beïnvloedt het de timing en foutkansen. In radar, ultrasone en sonar-toepassingen speelt de signaalduur een cruciale rol voor detectie, resolutie en signaal-ruisverhouding.

Zie ook: pulsduur, duty cycle, tijdsdomein, signaalsterkte.

---