pulssignaal

Een pulssignaal is een elektrisch signaal dat snel van een logisch niveau wisselt tussen hoog en laag. Kenmerkend is dat de overgangstijd klein is vergeleken met de duur van de puls. Pulssignalen komen voor als een reeks opeenvolgende pulsen met vaste of variabele duur en herhalingsfrequentie.

Belangrijke parameters zijn onder andere amplitude (hoog-niveau spanning), pulsduur (pulse width), periode, frequentie, en de duty cycle, de verhouding tussen pulsduur en periode. Bovendien worden stijgtijd en valtijd (rise/fall time) en jitter genoemd. Pulsen kunnen unipolair zijn (alleen positief of negatief) of bipolair.

Typen pulsen omvatten rechthoekige pulsen en pulsentrains. Pulsbreedte-modulatie (PWM) gebruikt pulsen met variabele duur om analoge waarden te representeren. In digitale systemen dienen pulssignalen vaak als klokken, timingmarkeringen of aanduidingen van toestandsveranderingen.

Generatie gebeurt met oscillatorcircuits, astabiele multivibratoren, flip-flops en geïntegreerde timers zoals de 555-timer. Toepassingen omvatten digitale logica en klokken, communicatie en codering, regel- en besturingssystemen, metingen en data-acquisitie, radar en sonar.

Bij overdracht gelden impedantie-matching en kabelkwaliteit om reflecties en vervorming te beperken. Pulssignalen worden doorgaans met een oscilloscoop geanalyseerd; triggerfuncties zorgen voor een stabiele weergave en parameters zoals jitter en vervorming worden beoordeeld.