ruimtegeluid

Ruimtegeluid is een term die wordt gebruikt voor klanken die samenhangen met ruimte en ruimtevaart. In strikte natuurkunde kan geluid zich echter alleen voortplanten in een medium zoals lucht of water; het vacuüm van de ruimte laat geen drukgolven toe. Daarom verwijst ruimtegeluid meestal naar twee categorieën: geluiden die waargenomen of geproduceerd worden binnen een ruimteschip of ruimtepak, en representaties van ruimtegerelateerde elektromagnetische signalen die omgezet zijn naar hoorbare klanken voor mensen.

Binnen een ruimteschip of ruimtevaartuig is er meestal een medium (lucht), zodat geluid zich als klank voort kan planten. Buiten de ruimte zelf bestaan echte geluidsgolven niet omdat er nauwelijks medium is. In analyses en media wordt echter vaak elektromagnetische signalen omgezet naar hoorbare klanken. Voorbeelden zijn plasmagolven in de magnetosfeer van planeten of radiosignalen van de zon, die met instrumenten worden gemeten en vertaald naar geluid binnen het gehoorbereik (ongeveer 20 Hz tot 20 kHz).

In culturele en educatieve contexten wordt ruimtegeluid veel gebruikt in documentaires, tentoonstellingen en muziekproducties om ruimtebeleving te communiceren. Deze geluiden zijn vaak bewerkt of gecreëerd om luisteraars een intuïtieve indruk te geven van astronomische processen. Organisaties zoals NASA en ESA publiceren regelmatig geluidsopnamen en audio-visualisaties van ruimteverschijnselen.