radiotechnieken

Radiotechnieken is het vakgebied dat zich bezighoudt met de verzending, ontvangst en verwerking van radiogolven voor communicatie, navigatie en sensing. Het vak combineert elektrotechniek, signaalverwerking en radioproblemen, zoals ruis en interferentie, en internationale regelgeving. De belangrijkste systemen bestaan uit een zender, een ontvanger, antennes en het kanaal waarlangs het signaal zich voortbeweegt. Bij de signaaloverdracht spelen modulatie en coderingsmethoden een centrale rol, en het ontwerp omvat ook filtratie, impedantie-matching en versterking. In de praktijk zijn zowel analoge als digitale technieken gangbaar, met modulatietechnieken als AM, FM en PM voor analoog, en FSK, PSK, QAM en OFDM voor digitaal verkeer.

Radiotechnieken wordt toegepast in uiteenlopende domeinen. Bij radiostraling gaat het om publieke omroep en commerciële uitzendingen. Point-to-point communicatie omvat draadloze links tussen gebouwen of cellulaire basisstations. Satellietcommunicatie, radar, navigatiesystemen en het Internet of Things zijn eveneens belangrijke toepassingsgebieden. Het begrip van voortplanting van radiogolven omvat vrije ruimte, lijn van zicht, reflecties en zeewaterkanalen en aardse kanalen, waarbij de keuze van frequentie en vermogen afhangt van de toepassing en de regelgeving.

Regulering en standaarden spelen een centrale rol: frequentiebanden worden toegewezen door nationale toezichthouders en internationale organisaties zoals de ITU. Techniek en meting worden ondersteund door instrumenten zoals spectrumanalysatoren, vectornetwerkanalysatoren en signaalgeneratoren. Ontwerpbeslissingen richten zich op efficiëntie, betrouwbaarheid en veiligheid, onder meer via linkbudget, ruis- en interferentiebewaking en compatibiliteit met andere systemen.