przeciwgorczkowym

Przeciwgorączkowy, także lek przeciwgorączkowy, to substancja lub środek mający na celu obniżenie gorączki, czyli podniesionej temperatury ciała towarzyszącej chorobie. Termin ten używany jest w medycynie do określenia preparatów, które łagodzą objaw gorączki oraz często działają także przeciwbólowo.

Etymologia tego słowa wywodzi się od przedrostka przeciw- (naprzeciw) oraz przymiotnika gorączkowy (związany z gorączką). W praktyce międzynarodowej odpowiada temu angielski termin antipyretic. W języku potocznym i w instrukcjach medycznych mówimy o „środku przeciwgorączkowym” lub „lekach przeciwgorączkowych”.

Najczęściej stosowane substancje przeciwgorączkowe to paracetamol (acetaminofen), niesteroidowe leki przeciwzapalne (NSAID) takie jak ibuprofen i naproksen, a także kwas acetylosalicylowy (aspiryna). Paracetamol bywa preferowany u dzieci i u osób wrażliwych żołądkowo, natomiast NSAID mają dodatkowo działanie przeciwzapalne, lecz mogą podrażniać błonę śluzową żołądka i wpływać na funkcję nerek. Aspiryna nie jest zwykle zalecana w terapii najmłodszych z powodu ryzyka Reye’a.

Mechanizm działania różni się w zależności od substancji: paracetamol działa głównie w ośrodku termoregulacji w mózgu, obniżając ustawienie temperatury, natomiast NSAID blokują enzymy cyklooksygenazy, ograniczając produkcję prostaglandyn odpowiedzialnych za gorączkę i ból.

Stosowanie powinno odbywać się zgodnie z zaleceniami dawkowania; gorączka często bywa objawem choroby, a leki przeciwgorączkowe nie leczą przyczyny, lecz jej objawy. W niektórych grupach pacjentów, takich jak dzieci, kobiety w ciąży i osoby z chorobami wątroby, nerek lub żołądka, wymagana jest ostrożność.