processmodellen

Processmodellen zijn representaties van bedrijfsprocessen die de werkzaamheden, beslissingen, inputs en outputs in kaart brengen. Ze beschrijven de volgorde van activiteiten, rollen of deelnemers, informatie en middelen die nodig zijn om een doel te bereiken. Doel van een procesmodel is begrip creëren, communicatie ondersteunen en mogelijkheden voor verbetering blootlegen.

Er bestaan verschillende notaties en vormen van processmodellen, van informele proceskaarten tot formele modellen. Bekende notaties zijn BPMN (Business Process Model and Notation), flowcharts, UML-activiteitsdiagrammen en Petri-netten. Het niveau van detail varieert en kan afhangen van het doel en het publiek. Modelleerresultaten kunnen hiërarchisch of op meerdere niveaus worden opgebouwd, zodat zowel overzicht als verdieping mogelijk is.

Procesmodellering maakt deel uit van procesmanagement en procesontwerp. Een typische modelingcyclus omvat het definiëren van de scope en grenzen, het identificeren van activiteiten en beslissingspunten, en het verzamelen van benodigde informatie. Het model kan vervolgens worden gevalideerd met betrokkenen en, indien mogelijk, gesimuleerd of getest. Op basis van de uitkomsten worden verbeteringen ontworpen, geïmplementeerd en daarna gemonitord.

Toepassingen van processmodellen zijn onder meer procesverbetering, standaardisatie, compliance, audits, automatisering (zoals workflow- en RPA-systemen) en ERP-implementaties. Voordelen zijn betere communicatie, duidelijke verantwoordelijkheden, traceerbaarheid, trainingsondersteuning en een basis voor simulatie en performancemetingen. Beperkingen zijn onder meer vereenvoudiging van de werkelijkheid, mogelijk verlies van tacit knowledge, en de noodzaak tot onderhoud en governance.

Processmodellen vormen vaak input voor analyse, automatisering en procesmonitoring, en dienen als basis voor proces mining en prestatiemetingen.