Home

preservatietechnieken

Preservatietechnieken verwijzen naar de methoden en processen die worden toegepast om objecten uit cultureel erfgoed en wetenschappelijke collecties te beschermen tegen schade en achteruitgang. Het doel is langdurige stabilisatie en behoud, met aandacht voor reversibiliteit, compatibiliteit van materialen en gedegen documentatie.

De discipline is multidisciplinair en omvat zowel preventieve als restauratieve onderdelen. Toepassingsgebieden zijn onder meer musea,

Tot de veelvoorkomende technieken behoren preventive conservation (klimaatbeheersing, opslag en verpakkingen), reiniging en stabilisatie (mechanische schoonmaak,

Technieken worden doorgaans gekozen op basis van diagnose, met non-destructieve analyses zoals microscopie of spectroscopie ter

Ethiek en beleid richten zich op reversibiliteit, minimal intervention en behoud van de oorspronkelijke sporen. Conservatoren

archieven,
bibliotheken
en
onderzoekslabs,
evenals
archeologische
artefacten
en
natuurhistorische
collecties.
Materialen
variëren
van
papier
en
textiel
tot
schilderijen,
metalen,
keramiek
en
leer.
gels
en
oplosmiddelen),
en
consolidatie
van
verweerde
materialen
met
polymeren
of
consolidanten.
Voor
papier
komen
bijvoorbeeld
deacidificatie
en
vochtbeheer
aan
bod;
voor
textiel
en
leer
gaat
het
om
was-,
stabilisatie-
en
eventueel
verstevigingswerk;
voor
schilderijen
om
vernisverwijdering
en
retouchering;
voor
metalen
om
roestverwijdering
en
passivering.
ondersteuning
van
beslissingen.
Documentatie
vooraf
en
tijdens
de
behandeling
is
essentieel.
werken
samen
met
curatoren,
beheerders
en
onderzoekers.
Opleidingen
variëren
van
bachelor
tot
master
en
doctoraat,
met
gespecialiseerde
trainingen
in
conservatiekunde,
materiaalkunde
en
restauratietechnieken.