pijnonderzoek

Pijnonderzoek (pijnwetenschap) houdt zich bezig met het begrijpen van pijn bij mensen en met het ontwikkelen van betere diagnose, prognose en behandeling. Het combineert basiswetenschappelijk onderzoek naar nociceptie en pijnverwerking in het zenuwstelsel met klinisch onderzoek naar pijnsyndromen en translationeel onderzoek dat labbevindingen omzet in klinische toepassingen.

Het biopsychosociale model staat centraal: pijn is een subjectieve ervaring die wordt bepaald door sensorische verwerking, emoties, cognities en sociale context. Pijnmeting gebeurt vooral via patiëntgerapporteerde instrumenten zoals de visuele analoge schaal (VAS) of de numerieke schaal (NRS); daarnaast worden multidimensionale vragenlijsten en functionele uitkomsten gebruikt.

Onder pijnonderzoek vallen diverse aandoeningen zoals neuropathische pijn, ontstekings- en musculoskeletale pijn, en kankergerelateerde pijn, evenals concepten als centrale sensitisatie. Methoden omvatten preklinische modellen, klinische trials, cohortstudies, en observationele studies, functionele beeldvorming zoals fMRI en PET, kwantitatieve sensorische testing (QST) en onderzoek naar biomarkers en genetische factoren.

Toepassingen van pijnonderzoek omvatten verbetering van diagnostiek, ontwikkeling en evaluatie van behandelingen, en ondersteuning van klinische richtlijnen en gezondheidszorgbeleid. Pijnonderzoek bevordert multidisciplinaire zorg, gepersonaliseerde behandeling en verantwoord medicijngebruik, met aandacht voor ethische overwegingen en het voorkomen van overmatig opioidengebruik.