paleogeografische

Paleogeografie is de tak van de aardwetenschappen die de verleden geografische indeling van het aardoppervlak reconstrueert. Het omvat de ligging en vorm van continenten en oceanen, kustlijnen, gebergten en landbruggen zoals die in verschillende geologische periodes hebben bestaan.

Deze reconstructies worden vaak uitgewerkt als paleogeografische kaarten die de positie van landschappen, zeeën en reliëf tonen in een bepaald tijdvak. De basis ligt in geologische en paleontologische gegevens, gekoppeld aan het begrip plaattektoniek en aan onder meer stratigrafie, paleomagnetisme en radiometrische datering.

Belangrijke methoden zijn onder andere het bestuderen van plaattektoniek, paleomagnetisme, radiometrische datering, stratigrafie en de verspreiding van fossielen en sedimentaire gesteenten. Deze gegevens helpen bij het reconstrueren van het verleden van continenten, oceaanbekkens en klimaat, en ze leveren een context voor de evolutie en biogeografie van organismen.

Toepassingen omvatten het reconstructeren van supercontinenten zoals Rodinia, Pangea en Gondwana, het begrijpen van paleoklimaat en zeespiegelveranderingen, en het geven van inzicht in biogeografische patronen en migratiestromen van soorten over miljoenen jaren.

Beperkingen en onzekerheden bestaan door een onvolledig fossiel en sedimentair register, dateringsfouten en interpretatieve keuzes bij het plaatsen van tektonische gebeurtenissen. Paleogeografische kaarten zijn daarom modellen die vaak meerdere plausibele scenario’s tonen en voortbouwen op voortdurend nieuw bewijs.