onzekerheidsgericht

Onzekerheidsgericht is een benadering in besluitvorming en risicobeoordeling die onzekerheid centraal stelt bij het kiezen van opties. Het begrip benadrukt dat toekomstige uitkomsten afhankelijk zijn van onbekende factoren, en gericht is op het ontwikkelen van strategieën die werken onder meerdere mogelijke toekomsten.

Kenmerken zijn onder meer: erkenning en kwantificering van onzekerheid, het gebruik van scenarioanalyse en probabilistische modellering, en het ontwerpen van robuuste en adaptieve plannen. Besluitvorming vindt plaats via iteratieve cycli waarin aannames worden getoetst aan realisaties en feedback.

Toepassingsgebieden omvatten ondernemingsrisicomanagement, project- en portfoliobeheer, bouw en infrastructuur, financiële planning en overheidsbeleid. In elk domein helpt de benadering om flexibiliteit, veerkracht en waardecreatie te bevorderen ondanks onzekere omstandigheden.

Relaties met andere concepten: het sluit aan bij risicomanagement, onzekerheidsmodellering en scenarioanalyse. In sommige literatuur wordt het gezien als een voortzetting van robuuste besluitvorming en resilience engineering, waarbij focus ligt op behandelbare onzekerheid in plaats van zekerheid.

Kritiek en overwegingen: te sterke nadruk op onzekerheid kan leiden tot overmatige conservatieve keuzes of analysis paralysis. Effectieve toepassing vereist duidelijke aannames, transparantie, en communicatie met belanghebbenden, evenals kwalitatieve en kwantitatieve methoden om onzekerheid te modelleren.