onderwijslcontexten

Onderwijslcontexten verwijzen naar de verscheidenheid aan omgevingen en omstandigheden waarin onderwijs plaatsvindt en waarin leren wordt beïnvloed. Ze omvatten zowel de fysieke ruimte als sociale relaties, normen en middelen die het leerproces vormgeven. In de literatuur worden vaak drie hiërarchische niveaus onderscheiden: macro-, meso- en micro-contexten. Macro-contexten omvatten bredere maatschappelijke, economische en politiek-institutionele factoren zoals nationaal beleid, onderwijswetten en culturele waarden. Meso-contexten verwijzen naar onderwijsinstellingen en organisaties, waaronder scholen, universiteiten, opleidingscentra en het curriculum. Micro-contexten betreffen de directe interacties en leeromgevingen: klasruimtes, lesvormen, taakontwerp en digitale leerruimtes, evenals de betrokkenheid van familie en gemeenschap.

Typen contexten: formele onderwijssituaties zoals scholen en universiteiten met gestructureerde curricula en toetsing; niet-formele contexten zoals vrijwilligerswerk, beroepsopleiding en volwasseneneducatie met duidelijke leerdoelen maar zonder officiële certificering; informele leercontexten zoals dagelijkse communicatie, media en vrije tijd waarin kennis en vaardigheden onbedoeld worden verworven.

Belangrijke factoren zijn onder andere taal en cultuur, sociaal-economische status, beschikbaarheid van middelen, leeromgeving, technologie en docentrollen. Contextueel georiënteerd onderwijs streeft naar afstemming tussen leerdoelen, didactiek en mogelijkheden van de context, inclusief inclusie, differentiatie en interculturele gevoeligheid.

Toepassing en onderzoek benadrukken dat context niet neutraal is; ze beïnvloedt wat geleerd wordt, hoe het geleerd wordt en hoe resultaten worden beoordeeld. Beleid en praktijk kunnen contextbewust curriculumontwerp, evaluatie en professionele ontwikkeling stimuleren.