Home

nietpolair

Nietpolair, ofte gespeld als nietpolair of nonpolar in het Engels, verwijst naar een molecuul of stof met geen permanent elektrisch dipoolmoment. Dit betekent dat de lading in het molecuul evenwichtig verdeeld is, of dat de dipolen van individuele bindingen elkaar opheffen door de moleculaire geometrie. Een molecuul hoeft dus niet per se geen polaire bindingen te hebben: de ruimtelijke structuur kan ervoor zorgen dat de netto dipoolmoment nul is.

Het dipoolmoment, een vectoriële maat voor de scheiding van lading, bepaalt in belangrijke mate of een stof

Belangrijke eigenschappen van nietpolaire stoffen zijn onder andere beperkte oplosbaarheid in water en betere oplosbaarheid in

Zie ook polariteit, polaire stof, dipoolmoment en intermoleculaire krachten.

polair
is.
Voor
voorbeelden
zoals
kooldioxide
(CO2)
zijn
de
polaire
bindingen
aanwezig,
maar
de
lineaire
en
symmetrische
structuur
laat
de
dipolen
elkaar
opheffen,
waardoor
CO2
nietpolair
is.
Evenzo
hebben
moleculen
als
stikstof
(N2),
zuurstof
(O2),
methaan
(CH4),
ethaan
(C2H6)
en
koolwaterstoffen
zoals
benzeen
(C6H6)
vaak
geen
permanent
dipoolmoment.
apolaire
oplosmiddelen
zoals
hexaan
of
benzeen.
De
moleculaire
interacties
bestaan
hoofdzakelijk
uit
London-krachten
(vanderwaalskrachten)
en
er
is
doorgaans
een
lagere
dielektrische
constante
dan
bij
polaire
stoffen.
Dit
heeft
invloed
op
de
smaak
van
oplosmiddelselectie,
scheidingstechnieken
en
de
aard
van
fysische
processen
zoals
oplosbaarheid
en
smelt-/kookpunten.