nietontkenning

Nietontkenning is een term uit de taal- en communicatiewetenschap die verwijst naar een vorm van respons waarbij een bewering of feit niet expliciet wordt ontkend. De bedoeling is vaak om ruimte te laten voor interpretatie, twijfel te houden of aansprakelijkheid te verminderen zonder een directe bevestiging of ontkenning te geven. De term is samengesteld uit niet ('not') en ontkenning ('denial'), en wordt vooral toegepast in discoursanalyse, journalistiek en diplomatie.

Kenmerken van nietontkenning zijn onder meer hedging (vaag of afgeleid taalgebruik), deflectie (verwijzen naar een andere bron of factor) en reframing (een bewering in een andere context plaatsen). Spraakvormen zoals “dat is een complex vraagstuk”, “daar kunnen verschillende verklaringen voor zijn”, of “we onderzoeken dit nog” illustreren de neiging om duidelijk af te wijken van directe ontkenning.

Contexten en doelen: in politiek en bedrijfscommunicatie kan nietontkenning accountability bemoeilijken doordat er geen expliciete schuld of onschuld wordt geclaimd. In diplomatie kan het helpen een dialoog open te houden. Critici zien erin een vorm van ontwijking die verantwoordelijkheid ondermijnt en mogelijk misverstanden in stand houdt.

Zie ook: ontkenning, hedging, retoriek in communicatie.