nietinbreuk

Niet-inbreuk, ook gespeld als nietinbreuk, is in het intellectueel eigendomsrecht het juridische standpunt dat geen inbreuk wordt gemaakt op een auteursrecht, octrooi, modelrecht of handelsmerk. In civiele procedures kan een beschuldigde partij een beroep doen op niet-inbreuk als verweer tegen een vordering tot schadevergoeding of beperking.

Het begrip komt vooral voor bij octrooi- en handhavingszaken. De kernvraag is of het beschuldigde product, proces of werkwijze binnen de reikwijdte van de rechtenhouder’s claims valt. De claims definiëren de exclusieve rechten; de rechter interpreteert de begrippen en vergelijkt de beschuldigde uitvoering met de kenmerken van de geclaimde opties.

Voor niet-inbreuk geldt dat als één essentieel kenmerk ontbreekt of als de uitvoering buiten de geclaimde reikwijdte valt, er geen inbreuk is. De beoordeling gebeurt aan de hand van de exacte tekst van de claims en de technische context van de uitvoering. Ook kan worden gekeken naar de feitelijke werking en of de kenmerkende functies in de beschuldigde uitvoering voorkomen. Een uitspraak van niet-inbreuk betekent doorgaans niet dat de rechtenhouder geen geldige rechten bezit; het zegt alleen dat de vorderingen in dat concrete geval niet zijn vastgesteld.

Niet-inbreuk is een verweer dat naast andere aspecten zoals de geldigheid van het recht kan worden gebruikt. Het bestaan van niet-inbreuk doet geen uitspraak over de geldigheid of in werking zijnde werking van het recht zelf, en zal in combinatie met andere omstandigheden worden beoordeeld.

Zie ook: auteursrechtinbreuk, octrooi, merkenrecht, modelrecht.