Home

nietcognitieve

Nietcognitieve is een term uit het Nederlands die doorgaans wordt gebruikt als bijvoeglijk naamwoord om aan te geven dat iets geen cognitieve processen of kenmerken betreft. In die zin verwijst het naar aspecten die niet primair door denken, redeneren of kennisverwerving worden bepaald. Hoewel de spelling niet-cognitieve ook voorkomt, wordt de samenstelling vaak geschreven als één woord: nietcognitieve.

In de wetenschap maakt men vaak een onderscheid tussen cognitieve en niet-cognitieve factoren. Cognitieve processen omvatten

Toepassingen en voorbeelden. In onderwijs en ontwikkelingsonderzoek komen vaak niet-cognitieve vaardigheden of factoren aan bod, zoals

Zie ook: cognitieve processen, cognitieve psychologie, zelfregulatie.

waarneming,
geheugen,
redeneren
en
taalgebruik;
niet-cognitieve
factoren
zijn
onder
meer
emotionele,
motivationele
en
sociale
elementen,
maar
ook
lichamelijke
gezondheid
en
omgevingsfactoren
die
het
functioneren
beïnvloeden.
De
term
wordt
vooral
gebruikt
in
onderwijs,
klinische
psychologie
en
ontwikkelingswetenschappen
om
een
breed
scala
aan
processen
aan
te
duiden
die
niet
primair
cognitief
van
aard
zijn.
zelfbeheersing,
doorzettingsvermogen,
motivatie,
time
management
en
sociale
vaardigheden.
Deze
factoren
kunnen
de
leerprestaties
en
het
schoolsucces
aanzienlijk
beïnvloeden,
soms
onafhankelijk
van
de
aangetoonde
cognitieve
vaardigheden.
In
klinische
context
kunnen
niet-cognitieve
aspecten
zoals
emotional
regulation
en
sociaal
functioneren
even
cruciaal
zijn
voor
behandeling
en
uitkomst.