Home

neoclassicistische

Neoclassicistische is een term die verwijst naar een brede revival van de klassieke oudheid in kunst, architectuur, literatuur en muziek, vooral vanaf de late 18e tot het begin van de 19e eeuw. De term is afgeleid van neo- ('nieuw') en klassiek ('van de klassieken'), en in het Nederlands wordt hij gebruikt om zowel een stijl als een houding aan te duiden die teruggrijpt op de waarden van Griekse en Romeinse kunst.

Historisch ontstond neoclassicisme uit de Verlichtingsideeën en een afkeer van de flamboyante Barok en Rococo. Het

Kenmerkend voor neoclassicistische werken zijn zuivere lijnen, geometrische gronden en bescheiden ornament, verweven met klassieke motieven

Toepassingsgebieden omvatten architectuur, schilderkunst, beeldhouwkunst en literatuur (en soms muziek). In architectuur en stedelijke planning kwamen

Het neoclassicisme beïnvloedde later ook de Empire-stijl en de Griekse Revival in de 19e eeuw, en kende

benadrukt
orde,
racionaliteit,
helderheid
en
evenwicht,
met
een
nadruk
op
maat,
proportie
en
terughoudend
emotionele
uitdrukking.
Doel
was
kunst
te
dienen
aan
orde,
harmonie
en
doordachte
idealen,
vaak
met
civiele
of
republikeinse
aspiraties.
zoals
zuilenorden,
pirons,
friezen
en
symmetrische
composities.
Onderwerpen
uit
de
oudheid
-
mythologische
en
historische
scenes
-
staan
centraal,
evenals
een
bewondering
voor
strengheid
en
heroïsme.
strakke
plattegronden
en
monumentale
façades
naar
voren;
in
de
schilderkunst
en
beeldhouwkunst
werd
gestreefd
naar
ideale
vormen
en
heldere
storytelling
met
behoud
van
klassieke
evenwicht.
in
de
20e
eeuw
een
heropleving
in
neoclassicistische
muziek
en
ontwerp.
Vandaag
wordt
de
term
gebruikt
om
arbeiders
en
stromingen
aan
te
duiden
die
teruggrijpen
op
klassieke
principes
van
orde
en
helderheid.