microvliegtuigen

Microvliegtuigen, in het Engels micro air vehicles (MAVs) genoemd, zijn kleine onbemande vliegtuigen met een spanwijdte van enkele decimeters tot ongeveer een meter en een massa van enkele honderden gram tot enkele kilo's. Ze zijn ontworpen voor autonome of semi-autonome vlucht en vinden toepassingen in onderzoek, verkenning en operationele taken zoals milieu- en landbouwmonitoring, inspectie en reddingsoperaties.

Kenmerken en technologie: MAVs bestaan vaak uit lichte materialen zoals koolstofvezel en kunststoffen en worden meestal elektrisch aangedreven door LiPo-batterijen. Voor navigatie en stabilisatie gebruiken ze sensoren zoals een IMU, GPS, barometer en magnetometer; in GPS-gebonden omgevingen kan visuele odometrie of SLAM worden toegepast. Payloads variëren van camera’s en infrarood sensoren tot kleine lidar- en communicatiesystemen. Besturing gebeurt doorgaans via compacte autopilots met open-source platforms als ArduPilot of Paparazzi, of commerciële systemen.

Typen: MAVs omvatten vastvleugel-MAVs voor langere vluchtduur en snelheid, multirotor-MAVs en helicoptereen voor verticaal opstijgen en hover, en hybride ontwerpen die kenmerken van beide combineren.

Toepassingen en uitdagingen: microvliegtuigen worden ingezet voor milieu- en landbouwmonitoring, inspectie van infrastructuur (zoals bruggen en windturbines), noodhulp en stedelijke verkenning. Uitdagingen zijn onder meer beperkte energie-inhoud, navigatie bij windy omstandigheden en regelgeving rond veiligheid, registratie en Remote ID.