mediatorsystemen

Mediatorsystemen zijn systemen die optreden als tussenpersoon tussen twee of meer partijen om communicatie, samenwerking of conflictoplossing mogelijk te maken. Ze fungeren als centrale schakelpunt waaruit interacties worden gecoördineerd, vertaald en gecontroleerd.

De kernfuncties van mediatorsystemen omvatten het routeren van berichten, het transformeren van data naar gezamenlijke formaten, het afhandelen van protocollen en het afdwingen van beleidsregels. Ze kunnen ook fungeren als opslagplaats voor audittrail en gebeurtenissenlogboeken, en bieden vaak mechanismen voor authenticatie, autorisatie en beveiligde communicatie. Daarnaast ondersteunen ze vaak foutafhandeling en retry-logica om robuuste interacties te waarborgen.

Mediatorsystemen komen voor in diverse contexten. In de informatica en bedrijfsvoering worden ze vaak gezien als middleware, zoals een enterprise service bus (ESB) of berichtenbroker, die verschillende diensten koppelt en als communicatiekader dient. In softwareontwerp verwijst de term naar het Mediator-patroon, waarbij een centraal object de afhankelijkheden tussen componenten vermindert. In juridische en ADR-omgevingen kunnen mediatorsystemen platforms zijn die faciliteiten bieden voor digitaal onderhandelen en documentstroom.

Architectuur en componenten van mediatorsystemen omvatten doorgaans een centrale mediator, communicanten of partners, adapters of wrappers die verschillende formaten vertalen, en een gemeenschappelijke gegevensmodellen of ontologieën. Beveiliging, traceerbaarheid en prestatiebeheer zijn vaak geïntegreerde aandachtspunten, net als governance en naleving van regelgeving.

Voordelen van mediatorsystemen zijn onder meer decoupling van partijen, verbeterde interoperabiliteit, schaalbaarheid en centralisatie van controles. Nadelen kunnen bestaan uit een mogelijk single point of failure, extra latency, complexiteit en hogere implementatie- en onderhoudskosten.