maturiteitstructuur

Maturiteitstructuur, in de financiële sector, is de verdeling van de vervaldatums van een reeks financiële verplichtingen of activa. Het geeft aan wanneer contante stromen in de toekomst verschuldigd zijn en hoe geconcentreerd die vervaldatums rondom bepaalde perioden zijn. De structuur is relevant voor zowel leningen als beleggingen en speelt een rol in risico- en kostenbeheer.

Representatie en maatstaven: de maturiteitstructuur wordt vaak weergegeven als een maturiteitsprofiel of -ladder met buckets zoals minder dan 1 jaar, 1-2 jaar, 2-5 jaar, 5-10 jaar en meer dan 10 jaar. Meetmethoden omvatten de gewogen gemiddelde duur tot aflossing (weighted average maturity, WAM) en, voor aflossingsvrije instrumenten, de gemiddelde looptijd (average life). In overheidsfinanciering en bedrijfsfinanciering worden dergelijke cijfers vaak gepubliceerd door schuldbeheerders en financiële instellingen.

Invloed en afwegingen: een langere maturiteit kan het refinancing- en renterisico op de korte termijn verlagen, maar gaat gepaard met hogere financieringskosten en renterisico. Een kortere maturiteit vergroot de flexibiliteit en liquiditeit, maar verhoogt de noodzaak tot frequent refinanciering. De optimale structuur hangt af van marktomstandigheden, beleidsdoelstellingen en de voorkeur van beleggers en kredietgevers.

Toepassingscontext: overheidsinstellingen zoals ministeries van financiën analyseren en publiceren vaak de maturiteitstructuur van de staatsschuld als onderdeel van schuldbeheer. In bedrijfsportefeuilles en bankbalansen speelt de maturiteitstructuur een cruciale rol in asset-liability management en liquiditeitsplanning.