Home

materiaalintensiteit

Materiaalintensiteit is een maatstaf die aangeeft hoeveel materiaal nodig is om een eenheid dienst of product te leveren. Daarbij gaat het om de totale input van materialen in een systeem, uitgedrukt in massa per functionele eenheid (bijvoorbeeld kilogrammen materiaal per geproduceerd product, per kilometer dienst, of per euro aan waarde). De maatstaf kan verschillende materiaalstromen omvatten, zoals metalen, kunststoffen, glas en biomassa, en kan zowel hernieuwbare als niet-hernieuwbare materialen tellen.

In het duurzaamheids- en lifecyclyce-analiefeld wordt materiaalintensiteit vaak gekoppeld aan concepten als materiaalinput per service unit

Toepassingen en doelgroepen omvatten productontwerp, bedrijfs- en productieketenanalyse, beleid en nationale verslaggeving over hulpbronnen. Analysekaders gebruiken

Beperkingen en kanttekeningen betreffen dat massa alleen niet alle milieueffecten vastlegt, zoals energie-intensiteit, toxiciteit en emissies.

Zie ook: materiaalvoetafdruk, circulaire economie, levenscyclusanalyse, material-efficiëntie.

(MIPS)
en
dematerialisatie.
Het
dient
als
indicator
voor
materiaalefficiëntie:door
materiaalintensiteit
te
verlagen
kan
hetzelfde
functionele
resultaat
worden
bereikt
met
minder
materiaal,
vaak
via
ontwerpwijzigingen,
substitutie,
langere
levensduur,
hergebruik
en
recycling.
materiaalintensiteit
om
hotspots
te
identificeren,
vergelijkingen
tussen
producten
of
sectors
te
maken
en
voortgang
te
meten
in
circulariteit
en
resource-efficiëntie.
Veranderingen
in
materiaalintensiteit
kunnen
ook
leiden
tot
verschuivingen
in
andere
impacttypen.
Daarom
wordt
vaak
gecombineerd
met
andere
indicatoren
zoals
materiaalvoetafdruk,
ecologische
voetafdruk
en
levenscyclusimpact.