energieintensiteit

Energieintensiteit is een maatstaf voor hoe efficiënt een economie energie benut om haar economische output te realiseren. In de praktijk wordt dit meestal uitgedrukt als de hoeveelheid energie die nodig is per eenheid economische activiteit, bijvoorbeeld per bruto binnenlands product (BBP). Een lagere energieintensiteit duidt op efficiënter gebruik van energie, terwijl een hogere intensiteit vaak wijst op een groter energieverbruik per eenheid productie of op een economie met meer energie-intensieve activiteiten.

De meest voorkomende maat is totale energieconsumptie per eenheid BBP (bijv. toe of MJ per miljoen euro BBP in constante prijzen). Er bestaan ook varianten zoals primaire energie-intensiteit, die rekening houdt met verliezen bij opwekking, en finale energie-intensiteit, die kijkt naar energieverbruik voor eindgebruik. De keuze van definities beïnvloed internationale vergelijkingen.

Factoren die de energieintensiteit beïnvloeden zijn onder meer veranderingen in de economische structuur (groter aandeel dienstensector verlaagt de intensiteit), technologische vooruitgang en energiebesparing, elektrificatie en beleid zoals energieprijzen. Trends laten vaak een afname van de energieintensiteit zien in veel ontwikkelde landen door efficiënte technologie en economische transitie, terwijl snelle groei in opkomende economieën kan leiden tot een hoge absolute energievraag ondanks dalende intensiteit per eenheid BNP.

Toepassingen en beperkingen: de maat wordt gebruikt bij beleidsdoelstellingen rond klimaat en energie, en voor benchmarking tussen regio's en landen. Interpretatie vereist aandacht voor economische structuur, datasystemen en definities; vergelijkingen kunnen beïnvloed worden door factoren als koolstofbeleid en prijsverschillen. Belangrijke databronnen zijn IEA, Wereldbank en OECD.