margekosten

Marginale kosten, ook wel marginale kosten genoemd, zijn de extra kosten die ontstaan bij de productie van één extra eenheid van een goed of dienst. Ze laten zien hoe de totale kosten veranderen wanneer de productie met eenheden toeneemt. Marginale kosten zijn vooral afhankelijk van variabele kosten; vaste kosten blijven in korte termijn-berekeningen meestal constant bij kleine productieveranderingen.

Berekening en betekenis: MC = ΔTC / ΔQ, oftewel de verandering in totale kosten gedeeld door de verandering in de geproduceerde hoeveelheid. In de kortetermijn kunnen marginale kosten dalen door schaalefficiëntie en daarna stijgen door knelpunten, zodat de kostencurve een U-vorm kan aannemen.

Invloed en factoren: Marginale kosten worden beïnvloed door inputprijzen, technologische efficiency, capaciteit en productie- en logistieke processen. Bij toenemende productie kunnen marginale kosten eerst dalen als efficiëntie toeneemt, maar op een hogere productie kunnen ze weer stijgen door schaalnadelen en bottlenecks.

Toepassingen in besluitvorming: Bedrijven gebruiken marginale kosten bij prijszetting en productiebeslissingen. In een competitieve markt wordt vaak gestreefd naar productie waarbij marginale kosten gelijk zijn aan marginale opbrengst (MC = MR). Bij markten met prijszetting kan de gewenste winstmarge worden bepaald door een combinatie van de marginale kosten en de gewenste winst.

Veelvoorkomende misvattingen: Marginale kosten zijn niet hetzelfde als gemiddelde kosten of variabele kosten. Het gaat om de extra kosten verbonden aan een wijziging in productie, niet om de totale of gemiddelde kostprijs per eenheid.

Voorbeeld: als de totale kosten stijgen van 100 naar 150 wanneer productie toeneemt van 10 naar 15 eenheden, is ΔTC = 50 en ΔQ = 5, dus MC = 10 per eenheid.