Home

luchtkolommen

Een luchtkolom is de verticale stapel lucht boven een bepaald oppervlak op aarde, vanaf het oppervlak tot in de bovenste delen van de atmosfeer. In meteorologie en atmosferische chemie wordt hiermee de totale hoeveelheid van een stof in die kolom uitgedrukt, niet alleen de concentratie op een bepaald hoogteniveau.

Een kolom kan gemeten en gerapporteerd worden als kolomdichtheid: het aantal moleculen of de massa van de

Metingen en berekeningen: kolomwaarden worden afgeleid uit spectroscopische satelliet- en grondgebaseerde metingen, radiometrische instrumenten en ballonmetingen.

Toepassingen: luchtkolommen zijn fundamenteel bij de bestudering van ozon, waterdamps en andere broeikasgassen in de atmosfeer.

---

stof
per
oppervlakte-eenheid.
Veel
gebruikte
eenheden
zijn
moleculen
per
vierkante
centimeter
of
per
vierkante
meter,
en
kilogrammen
per
vierkante
meter
(kg/m^2).
Voor
ozon
wordt
vaak
de
Dobson-eenheid
(DU)
gebruikt;
1
DU
correspondeert
met
ongeveer
2,69×10^20
moleculen
per
m^2
(2,69×10^16
moleculen
per
cm^2).
De
totale
massa
van
lucht
in
een
kolom
bedraagt
circa
10.000
kg
per
vierkante
meter,
en
is
gerelateerd
aan
de
oppervlaktedruk
via
p
≈
g·(kolommassa
per
oppervlak),
waarbij
p
de
druk
is
en
g
de
zwaartekrachtversnelling.
Ook
kan
men
de
kolomdichtheid
verkrijgen
door
de
verticale
concentratieprofielen
te
integreren
over
hoogte.
Daarbij
speelt
de
nauwkeurige
bepaling
van
het
hoogteprofiel
een
cruciale
rol.
Ze
vormen
een
compacte
manier
om
regionale
en
wereldwijde
variaties
te
traceren
en
worden
gebruikt
in
weersvoorspellingen,
klimaatmodellen
en
мониторing
van
luchtkwaliteit.