lekdetectietechnieken

Lekdetectietechnieken omvatten methoden en instrumenten om lekkages in systemen zoals leidingen, tanks en drukvaten op te sporen en te lokaliseren. Ze worden toegepast in drinkwater- en gassystemen, olie en chemie, en industrieel onderhoud. Doel is vroegtijdige opsporing, veiligheid en het beperken van milieu-impact.

Tracer gasmethoden zijn zeer gevoelig. Een inert gas zoals helium wordt in het systeem gebracht en lekken worden opgespoord met draagbare detectors of massaspectrometers. Voordelen zijn hoge gevoeligheid en snelle lokalisatie; nadelen zijn kosten, beschikbaarheid en veiligheids- of milieueisen.

Druk- en debietmetingen omvatten drukvaltesten en hydrostatische tests. Het systeem wordt onder druk gezet en lekken blijken uit veranderingen in druk of debiet. Deze methoden zijn betrouwbaar voor integriteitscontrole maar vereisen stilstand of beperkingen in operationele druk.

Akoestische emissie- en akoestische lekdetectie registreren lekgeluiden in materialen. Deze snelle methoden kunnen onder normale bedrijfsomstandigheden werken, maar resultaten kunnen beïnvloed worden door achtergrondgeluid en materiaalkenmerken.

Thermografie (infrarood) detecteert lekkages via temperatuurverschillen aan oppervlakken en kan snel een eerste screening opleveren. Kleinere of ondergrondse lekkages kunnen onopgemerkt blijven. Visuele inspectie, bubbeltesten en fluorescerende tracers worden gebruikt in water- en afvalwatersystemen; ze zijn goedkoop maar minder gevoelig en afhankelijk van zichtbaarheid.

De keuze voor een techniek hangt af van lekgrootte, systeemtype, toegankelijkheid, druk en kosten; vaker worden meerdere methoden gecombineerd om zekerheid en snelheid te vergroten.