kunststofrecyclingrecycling

kunststofrecycling verwijst naar het terugwinnen van kunststof uit afgedankte producten en het opnieuw inzetten van die grondstoffen in nieuwe kunststofproducten. Het omvat verschillende processen, met mechanische recycling en chemische (ook wel feedstock) recycling als belangrijkste benaderingen. Het doel is afvalreductie, minder afhankelijkheid van virgin kunststof en het behoud van materiaal in de circulaire economie.

Mechanische recycling start bij inzameling en sortering van plasticafval op soort (bijvoorbeeld PET, HDPE, PP) en kwaliteit, gevolgd door wassen, versnipperen en smelten tot extrusie- pellets die gebruikt worden als grondstof voor nieuwe producten. Het proces behoudt meestal de oorspronkelijke polymeren en vereist schone, homogene stroom.

Chemische recycling breekt polymeren af tot monomeren of andere bouwstenen die opnieuw kunnen worden ingezet voor de productie van kunststof. Deze methode kan gemengde of vervuilde stromen verwerken die niet geschikt zijn voor mechanische recycling, maar kent doorgaans hogere energiekosten en technologische complexiteit.

Uitdagingen zijn onder meer contaminatie en de aanwezigheid van additieven, kleurstoffen en lijmresten; multilayer- en gemengde verpakkingen die lastig te scheiden zijn; beperkte markten voor gerecyclede materialen en economische rendabiliteit. De kwaliteit van gerecyclede kunststof kan variëren afhankelijk van herhaalde recycling en procesbeschikbaarheid.

Overheden stimuleren kunststofrecycling via regelgeving en producentenverantwoordelijkheid. Een betere inzameling, geavanceerde sortering en traceerbare toeleveringsketens zijn nodig voor een volledig circulaire stroom. De technologieën evolueren snel, met groei in chemische recycling en geavanceerde sortering die het mogelijk maken om meer soorten plastics te herwinnen en te hergebruiken.