kruispuntremming

Kruispuntremming is een verzamelterm voor maatregelen die gericht zijn op het vergroten van veiligheid en doorstroming op kruispunten door het verlagen van snelheid en het verminderen van conflicts tussen weggebruikers. Het begrip wordt veel gebruikt in verkeersveiligheids- en infrastructuurbeleid en omvat zowel ruimtelijke als operationele aanpassingen aan kruispunten.

Maatregelen die onder kruispuntremming vallen, zijn onder meer: verhogde kruispunten of verkeersplateaus die de snelheid ter plaatse verlagen; centrale refuges in de rijbaan die de kans op frontale conflicten verkleinen; straatversmallingen en uitbuigingen die de rijbaan smaller maken en zo de snelheid verlagen; beperkingen of aanpassingen van bochten en bewegingen (bijv. verboden op sommige rechts- of linksafbewegingen) om risicovolle conflicten te voorkomen; rotondes of andere knooppuntontwerpen die conflicten verminderen; verbeterde oversteekvoorzieningen voor voetgangers en fietsers; en geoptimaliseerde verkeerslichten met fasering die conflicts vermijden tijdens piekmomenten. Het doel is veilige, duidelijke en voorspelbare keuzes voor alle weggebruikers te bieden, zonder onnodige verstoringen van de doorstroming.

Effecten en uitdagingen: studies tonen doorgaans een daling van snelheid en een afname van ongevallen, met name zwaargewonden, en vaak een stabilisering of verbetering van de doorstroming voor gemengd verkeer. Nadelen kunnen langere reistijden bij drukte en hogere kosten voor aanleg en onderhoud inhouden. De resultaten zijn sterk locatie- en ontwerpafhankelijk en vereisen zorgvuldige evaluatie.

In de Nederlandse praktijk maakt kruispuntremming deel uit van verkeersveiligheidsbeleid op lokaal en regional niveau. Richtlijnen en best practices komen van kennisinstellingen en adviesdiensten zoals CROW en SWOV, waarbij vaak monitoring en evaluatie na uitvoering centraal staan.