kostendragers

Kostendragers, in kostenrekening en management accounting, zijn de eenheden waaraan kosten worden toegerekend. Een kostendrager is een kostenobject dat middelen verbruikt en zo een deel van de totale kostenlast draagt. Voorbeelden zijn producten, opdrachten, projecten, klanten, servicelijnen, partijen of geografische regio's, afhankelijk van de rapportagebehoefte van de organisatie.

Kosten kunnen direct of indirect zijn. Directe kosten zijn rechtstreeks toe te rekenen aan een specifieke kostendrager, zoals grondstoffen die voor een product zijn gebruikt of arbeid die aan een opdracht kan worden toegerekend. Indirecte kosten, of overhead, worden toegewezen aan kostendragers via kostendrivers—zoals machine-uren, arbeidsuren of materiaalverbruik—of via meer geavanceerde kostenstroommethoden zoals Activity-Based Costing (ABC).

Kostendragers worden gebruikt voor interne managementrapportages, prijsstelling, budgeting en winstgevendheidsanalyse. Door kosten toe te rekenen aan de juiste kostendragers kunnen organisaties de winstgevendheid van producten of projecten beoordelen, beslissingen over productmix of prijsstelling ondersteunen en prestaties in de loop der tijd volgen. In productieomgevingen sluiten kostendragers vaak aan bij kostplaatsen of activiteitsplaatsen en voeren ze door tot standaardkostprijzen en variantieanalyse.

De keuze voor kostendragers en toewijzingsdrijvers beïnvloedt de gerapporteerde kosten en de vorming van incentives. Bij traditionele kostentoewijzing wordt vaak één tarief gebruikt op basis van een enkele drijver, terwijl ABC meerdere drijvers hanteert die aan activiteiten die middelen verbruiken zijn gekoppeld. Het selecteren van betekenisvolle kostendragers en drijvers is essentieel voor betrouwbare informatie voor besluitvorming en prestatie-evaluatie.