keelonderzoek

Keelonderzoek is een medisch onderzoek naar de keelholte en aangrenzende structuren (zoals de amandelen, uvula en zachte gehemelte) om ontstekingen, tumoren of andere aandoeningen te detecteren. Het wordt vaak uitgevoerd als onderdeel van een routinematige inspectie bij klachten aan keel of slikken, of bij systematische lichamelijke onderzoeken.

Tijdens het keelonderzoek bekijkt de zorgverlener met verlichting en een tongspatel de oropharynx. De tong wordt naar beneden gehouden om inzage te krijgen van de keelwand, amandelen en palatinebogen. Bij verdenking op meer gevorderde aandoeningen kan aanvullende technologie worden gebruikt, zoals laryngoscopie of endoscopie (flexibele neus- of keelendoscoop).

Indicaties zijn keelpijn, roodheid of exsudaat op de amandelen, dysfagie, heesheid of langdurige keelklachten. De bevindingen omvatten littekens, zweren, zwelling of abnormale massa’s, en palpatie van de hals op vergrote lymfeklieren. Inspectie kan leiden tot aanwijzingen voor streptokokkeninfectie, virale keelontsteking of maligniteit.

Diagnostiek kan uitstrijkjes of cultuur van keel of neus nasopharynx omvatten, en snelle antigeentesten. Bij afwijkingen of aanhoudende klachten volgt vaak verwijzing naar een KNO-arts voor verder onderzoek. Het onderzoek heeft doorgaans een laag risico, met mogelijke gag-reflex of milde irritatie als enige bijwerking.

---