kapitaalinvoer

Kapitaalinvoer is de toestroom van financieel kapitaal uit het buitenland naar een economie. Het kan verschillende vormen aannemen, waaronder buitenlandse directe investering (FDI), waarbij een buitenlandse onderneming een duurzaam belang in een lokaal bedrijf verkrijgt; portefeuille-investeringen in aandelen en obligaties; en overige investeringen zoals leningen, handelscredits en spaardeposito’s. De drijfveren zijn onder meer verschillen in rentevoeten, verwachtingen over economische groei en het regulerende klimaat in het ontvangende land.

In de betalingsbalans wordt kapitaalinvoer geboekt op de financiële rekening. De omvang en aard van de instroom beïnvloeden macro-economische uitkomsten: FDI kan technologie en knowhow meebrengen, terwijl kortlopende portefeuille-inzinking of -instroom wisselkoersen kan beïnvloeden en kan leiden tot snelle reversals bij afnemende beleggersvertrouwen. De effecten hangen af van de structuur van de kapitaalinvoer en van het bredere macro-economische beleid.

Risico’s en beleidsinstrumenten: grote en plotselinge inflows kunnen kwetsbaarheden creëren voor een mogelijk plotselinge stop of omkering, en kunnen leiden tot een overgewaardeerde munt of financiële instabiliteit als financiering vooral uit kortlopende schulden komt. Beleid kan bestaan uit macroprudentiële maatregelen, verplichtingen voor reserveopbouw, en, in sommige gevallen, kapitaalcontroles. Centrale banken kunnen kiezen voor sterilization of niet-sterilization afhankelijk van het gewenste monetair beleid en de valutakoppeling.

Globale factoren zoals liquiditeit, risicobereidheid en beleidsveranderingen van grote economieën beïnvloeden kapitaalinvoer. Voor veel landen kan het een bron van investeringen en groei zijn, mits beleid en instituties stabiel en transparant blijven.