invoeruitvoerrechten

Invoerrechten en uitvoerrechten zijn fiscale tarieven die bij grensoverschrijdende handel kunnen worden geheven op goederen. Invoerrechten worden geheven bij de import van goederen uit buitenlands gebied, terwijl uitvoerrechten belastingen zijn op goederen die een land verlaten. Doelstellingen zijn onder meer het beschermen van binnenlandse productie, het genereren van inkomsten en het sturen van handelsstromen.

Invoerrechten worden in de Europese Unie geharmoniseerd via het Gemeenschappelijk Douanetarief en toegepast op goederen uit niet-EU-landen. Het tarief hangt af van de productclassificatie (CN-code), de douanewaarde (waarde van de goederen inclusief bepaalde kosten) en de oorsprong, wat invloed heeft op eventuele preferentiële tarieven onder handelsakkoorden of unilateral preferences. De heffing kan bestaan uit invoerrechten, plus btw en mogelijk accijnzen of andere heffingen. Administratieve verplichtingen omvatten een douane- aangifte en betaling van de verschuldigde rechten, met naleving van controles en licentievereisten waar nodig.

Uitvoerrechten zijn in de Europese Unie meestal zeldzaam, aangezien handel tussen lidstaten vrij is van douanerechten en exportrechten op de meeste goederen verboden zijn. Buitenkant de EU kunnen landen nog wel exportrechten of -heffingen opleggen om natuurlijke hulpbronnen of strategische producten te beheersen. Daarnaast blijven exportcontroles en vergunningen mogelijk van toepassing op dual-use- of embargo-goederen. Buiten de EU blijven uitvoerrechten dus land- en regimeafhankelijk.

Samengevat vormen invoer- en uitvoerrechten een onderdeel van het grensbeheer en het handelsbeleid, vaak aangevuld met btw, accijnzen en aanvullende regels zoals licenties, quota of embargo’s.