intertekstualiteit
Intertekstualiteit is een theoretisch begrip in de literatuurwetenschap dat de onderlinge verwevenheid van teksten beschrijft. Volgens dit idee wordt elke tekst gevormd door een dialoog met eerdere werken: betekenissen ontstaan door verwijzingen, citaten, allusies en dialogen met wat eraan voorafging. Teksten fungeren zo niet als geïsoleerde objecten, maar als plekken waar verschillende stemmen en genres elkaar kruisen.
De term werd in de jaren zestig geïntroduceerd door de Franse filosoof en criticus Julia Kristeva, die
Intertekstualiteit kan expliciet zijn, bijvoorbeeld door directe citaten of duidelijke allusies, maar ook impliciet via stijl,
De lezer wordt gezien als mede-ontvanger van betekenis die actief tussen teksten navigeert. Dit kan leiden