interpretatiewijzen
Interpretatiewijzen zijn systematische benaderingen of kaders waarmee men betekenis, intentie en relevante conclusies kan afleiden uit informatie, teksten en gebeurtenissen. Ze vormen gereedschap om verschijnselen te begrijpen en om aannames, context en doelstellingen mee te wegen.
In diverse disciplines worden interpretatiewijzen toegepast. In de rechtswetenschap bepalen interpretatiewijzen hoe statutaire taal moet worden
Veelvoorkomende interpretatiewijzen
- Tekstinterpretatie: gebruik van grammaticaal-historische methoden en exegese om betekenis van teksten vast te stellen.
- Contextuele interpretatie: nadruk op historische, sociale en intentionele context bij het duiden van een bron.
- Normatieve of teleologische interpretatie: aandacht voor doel, functie of waarde van een verschijnsel.
- Semiotische/structurele interpretatie: analyse van tekensystemen, figuren en onderliggende structuren van betekenis.
- Statistische en modelmatige interpretatie: interpretatie van data en modellen, met aandacht voor aannames en onzekerheid.
Kwaliteitsaspecten van interpretatiewijzen zijn transparantie over veronderstellingen, verifieerbaarheid, reproduceerbaarheid en kritische reflectie op mogelijke bias. Interpretatiewijzen
Zie ook hermeneutiek, jurisprudentie en statistische interpretatie.