instrumentatieblok

Een instrumentatieblok is een modulair samengestelde eenheid binnen industriële automatisering die is ontworpen voor de meting, signaalweergave en regeling van procesparameters. Het doel is om signalen van veldinstrumentatie zoals sensoren en transmitters te verzamelen, te conditioneren en door te schakelen naar besturingssystemen zoals DCS of PLC, en waar nodig om te zetten, te isoleren en te beveiligen.

Een instrumentatieblok kan bestaan uit onderdelen zoals transmitter- en sensorelementen, signaalconditioners, isolatoren, terminalen, zekeringen en een voedingssysteem, samen met I/O-modules en interface-connectoren. Het blok fungeert als een compacte, onderhoudsvriendelijke interface tussen veldinstrumentatie en de besturingslaag. Typische functies omvatten signaalomzetting, isolatie, filtering en foutdetectie, met ondersteuning voor analoge kabels zoals 4-20 mA en 0-10 V, en soms digitale communicatie en redundantie.

Toepassingen bevinden zich veelal in de chemische en olie- en gasindustrie, raffinaderijen en in voedsel- en farmaceutische productie, waar temperatuur-, druk-, debiet- en niveaumetingen nauwkeurig gemeten en geregeld moeten worden. Instrumentatieblokken kunnen skid-mounted zijn, of in een elektrische/instrumentatiekast binnen een schakelkast worden geplaatst, afhankelijk van de installatie en het onderhoudsconcept.

Veiligheid en normen spelen een belangrijke rol in omgevingen met gevaar voor explosies. Intrinsieke veiligheid, isolatie en certificering volgens relevante normen (bijvoorbeeld ATEX/IECEx en IEC 60079, en soms IEC 61511 voor safety-instrumented systemen) worden toegepast waar nodig. Onderhoud omvat kalibratie, periodieke inspectie en snelle vervanging bij storingen om continu procesbewaking te garanderen.

Zie ook: instrumentatie, procesautomatisering, DCS, PLC.