inruil

Inruil is de praktijk waarbij iemand een eigendom inruilt als betaling of meebetaling bij de aanschaf van een nieuw of tweedehands alternatief. Het oude item krijgt een inruilwaarde toegewezen, die meestal als korting op de aanschafprijs of als krediet voor een financiering wordt toegepast. Inruil komt veel voor bij consumentenartikelen zoals voertuigen, elektronica en meubels.

In de detailhandel komen inruilsystemen vooral voor bij auto- en elektronica retailers. Bij een inruil wordt de staat, leeftijd, kilometerstand (bij voertuigen), onderhoudsgeschiedenis en de algemene marktwaarde van het object beoordeeld; op basis daarvan wordt een inruilprijs vastgesteld. Het bedrag kan als directe korting op de aankoopprijs dienen of als krediet voor een financiering en soms als contant bedrag bij een verkoop.

Het proces omvat doorgaans taxatie door de verkoper, toezegging van een inruilprijs, instemming van de koper, overdracht van eigendom van het oude item en een koopakte waarin het netto bedrag na de inruil wordt weergegeven. Juridische aspecten variëren per rechtsgebied, maar algemene principes omvatten transparante communicatie over gebreken, eventuele garanties op gebruikte artikelen en btw-implicaties bij de transactie. Waardering kan per retailer verschillen, wat tot misverstanden kan leiden.

Voordelen zijn gemak en directe korting of financieringsreserve; nadelen zijn mogelijk lagere bedragen dan bij particuliere verkoop en minder transparante waarderingen. Als alternatief kan men kiezen voor particuliere verkoop, consignatie of het apart verkopen van het oude item.