inflektievorm

Inflektievorm is een linguïstische term voor elke vorm van een woord die grammaticale informatie uitdrukt, in tegenstelling tot de kernbetekenis van het woord. In talen met verbuiging of vervoeging kan een enkel lemma vele inflectievormen hebben die kenmerken zoals tijd, aspect, stemming, persoon, getal, naamval of graad aangeven. De verzameling van alle inflectievormen van een woord wordt het paradigma genoemd.

Bij werkwoorden geven inflectievormen informatie over tijd (tegenwoordige of verleden tijd), aspect en soms wijs, evenals persoon en getal in de vervoeging (bijvoorbeeld ik loop, jij loopt, wij lopen; liep; lopend). Bij zelfstandige naamwoorden geven inflectievormen getal (en soms naamval of geslacht) weer, zoals boek → boeken of man → mannen. Bij bijvoeglijke naamwoorden kunnen graden van vergelijking inflectievormen opleveren, zoals klein, kleiner, kleinst. Sommige talen hebben complexe systemen met vele categorieën; andere talen zijn analytischer en hechten minder morfemen aan woorden.

Inflectievormen blijven formeel verbonden met hetzelfde lemma: de stam verandert of krijgt affixen, maar de basisbetekenis van het woord blijft herkenbaar. Deze vormen onderscheiden zich van afleidingsvormen, die een nieuw woord of woordsoort creëren (bijv. rijtje van werkwoord naar zelfstandig naamwoord). In lexica en taalkundige analyses worden lemmas vaak als uitgangspunt gebruikt, met lijsten of tabellen van alle voorkomende inflectievormen per lemma.