indexprodukten

Indexprodukten zijn financiële producten waarvan het rendement is gekoppeld aan de prestaties van een of meerdere indexen, zoals aandelenindexen (bijv. S&P 500), obligatieindexen of grondstoffenindexen. Doel is meestal om het rendement van de onderliggende index zo nauwkeurig mogelijk te volgen.

Vormen: De belangrijkste typen zijn indexfondsen en exchange-traded funds (ETF's) die de doelindex passief volgen; indexcertificaten en indexnoten die via een emittent blootstelling geven; en indexgerelateerde afgeleide producten zoals futures, swaps en opties die indirect blootstelling kunnen leveren. Sommige producten gebruiken volledige replicatie (alle onderliggende posities in dezelfde gewichten), andere gebruiken sampling of synthetische replicatie via swaps.

Werking: Het tracken van een index vereist soms kosten en houdt rekening met distributie, rebalancering en inkoop van onderliggende effecten. Bij synthetische replicatie kan de blootstelling via derivaten plaatsvinden, wat counterparty-risico introduceert.

Voordelen en risico's: Indexprodukten bieden diversificatie, transparantie en lage kosten in vergelijking met actief beheer. Nadelen zijn tracking-fout, liquiditeitsrisico, en bij synthetische producten counterparty- en kredietrisico. Veranderingen in de indexmethodologie of herweging kunnen ook de performance beïnvloeden.

Regelgeving en gebruik: In de Europese Unie vallen veel indexprodukten onder UCITS-regelingen of andere gereguleerde voertuigen. Ze worden veel gebruikt voor passief beleggen, risicobeheer en strategische allocatie.

Geschiedenis: Het idee ontstond met de oprichting van passief beleggen in de jaren 1970, met vroege fondsen die de prestaties van benchmarks trachtten te volgen; bekendste voorvechter is John Bogle.

Zie ook: ETF, indexfonds, UCITS, passief beleggen.