inconclusief

Inconclusief is een bijvoeglijk naamwoord in het Nederlands dat betekent niet-conclusief of niet-besluitvaardig. Het wordt gebruikt om aan te geven dat bewijs, resultaten of bevindingen geen definitief antwoord opleveren of geen eenduidige conclusie mogelijk maken. Het begrip komt vooral voor in wetenschappelijke, medische, journalistieke en juridische contexten.

Etymologie en betekenisontwikkeling: het woord is opgebouwd uit het voorvoegsel in- (ontkenning) en conclusief (conclusief). Conclusief stammen af van conclusie; inconclusief geeft dus een ontkennende relatie aan met een definitieve uitkomst. Het vormt daarmee het tegenovergestelde van concluderend of definitief.

Gebruik en contexten: inconclusief wordt doorgaans toegepast bij bevindingen, resultaten, diagnoses, bewijs en onderzoeken. Voorbeelden zijn onder meer: “De resultaten zijn inconclusief,” “Het onderzoek leverde inconclusieve bevindingen op,” en “Het bewijs is inconclusief, nader onderzoek is nodig.” In medische diagnostiek kan een testresultaat als inconclusief worden aangemerkt wanneer vervolgonderzoek vereist is om een duidelijke diagnose te stellen.

Relatie tot verwante termen: inconclusief is nauw verwant aan Engelse inconclusive. Het tegenovergestelde is concluderend of definitief, en in het Nederlands ook wel sluitend of definitief genoemd. Een gerelateerde term is inconclusiviteit, die de eigenschap aanduidt om inconclusief te zijn of blijven.

Zie ook: conclusief, conclusie, inconclusiviteit, definitief.