heuphoogte

Heuphoogte is de verticale afstand vanaf de vloer tot de heuplijn van het menselijk lichaam. In antropometrie en ergonomie wordt deze maat gebruikt om lichaamsverhoudingen te karakteriseren en om producten zoals meubels, kleding en werkomgevingen beter af te stemmen op de gebruiker. De term kan verwijzen naar de hoogte in staande houding, maar ook naar de hoogte bij zittend poseren, afhankelijk van de toepassing. Het begrip is nuttig bij het analyseren van hoe torso, bekken en benen zich tot elkaar verhouden tijdens beweging en rust.

Metingen en variatie: Bij een staande meting wordt meestal gemeten tot een duidelijk botlandmerk aan het bekken, zoals de crista iliaca (top van het bekken) of tot de anterior superior iliac spine (ASIS). In een zittende houding verandert de gemeten hoogte door bekkenpositie en wervelkolomcurvatuur. Consistente procedures, goede houding en geschikte landmerken zijn essentieel voor vergelijkbare gegevens. De hoogte kan variëren met houding, schoenen, leeftijd, geslacht en lichaamsbouw.

Toepassingen en overwegingen: In ergonomie en meubelontwerp bepaalt de heuphoogte mede de zithoogte en de hoogte van bureaus of stoelen. In kleding- en patroondesign beïnvloedt het de pasvorm rond de heupen en bekken. In biomechanica en reValidatie helpt het bij het analyseren van bewegingen zoals lopen en tillen en bij de planning van rehabilitatie. Veranderingen in houding, bekkenstand en lichaamsproporties dragen bij aan aanzienlijke verschillen tussen metingen en interpretaties van populatiegegevens.